Szarość za oknem

Nauka na sesję... geez... za co?! A nie, to niewłaściwe pytanie, przecież w końcu sama wybrałam, że chcę iść na studia.

Od dłuższego już czasu byłam cały czas pozytywnie nastawiona do wszystkiego, mówiłam sobie, że "jakoś to będzie" i że na pewno wszystko wyjdzie lepiej niż w moich 

obawach. Martwiłam się naprawdę rzadko i mało.

Dzisiaj jakoś ten optymizm w jedną chwilę mi się skończył.

Kocham Polskę jako ojczyznę, uważam, że jest ciekawym i pięknym krajem, ale czuję się nią poprostu zmęczona (napewno pogoda ma też w tym swój udział). Strasznie chciałabym przenieść się (albo chociaż pojechać na krótki czas) do Stanów, bo wiem, że tam czułabym się znacznie lepiej. Nie chodzi o to, że uważam, że Stany są najlepsze, American Dream, że tam dostanę wszystko to co chcę itd... bo tak nie jest, nawet w Ameryce, żeby coś osiągnąć, trzeba ciężko pracować. Ale czuję, że i tak tam byłabym szczęśliwsza. Inny kraj, ta inna kultura, inny sposób życia (i pogoda! Nic mnie tak nie dołuje i nie wnerwia jak zima, nienawidzę tej pory roku z całego serca)...  Wydaje mi się, że tam byłoby bardziej "moje miejsce" niż tutaj.

Jednak wyjazd tam jest bardzo, bardzo trudny a obecnie całkowicie niemożliwy, 

co jest powodem mojego koszmarnego samopoczucia na tą chwilę.

Jeżeli mam zostać w Polsce (a na razie nie mam wyboru), to muszę mieć tu kogoś, 

kto wniesie w moje życie baaaardzo dużo słońca....

Oby ktoś taki się znalazł....