środa, 10 kwietnia 2013

Wpasowywanie się w ramy i standardy

jednak te wątki są tak rozległe, że można by je analizować i drążyć, stworzyć 
trzygodzinny wykład, a temat i tak byłby niewyczerpany.
Ja jednak jeszcze raz o nim wspomnę, ponieważ wierzę (i mam nadzieję), że tego typu posty 
mogą komuś pomóc w codziennych zmaganiach z życiem i innymi.
Jakiś czas temu znalazłam na Tumblrze krótki tekst napisany przez jedną z użytkowniczek. 
Pozwoliłam go sobie przetłumaczyć:
Podejrzewam, że mężczyznom ciężko byłoby wyobrazić sobie świat, w którym 
ich ciała byłyby nierozerwalnie złączone z ich wartością, jako jednostkami, i nieważne 
jak bardzo dopingujący byliby Twoi rodzice i nieważne jak wiele miałabyś kobiecych 
wzorców do naśladowania ani jak pewna siebie się czujesz, zawsze jest obecna 
presja otoczenia napływająca ze wszystkich stron, szepcząca Ci do ucha, 
że jesteś swoim ciałem, a Twoje ciało Cię definiuje. Świat, w którym, 
już od czasu dojrzewania, możesz wyczuć 
stałą i wyraźną wagę spojrzeń osobników płci męskiej, i to nie tylko kolegów, ale też 
nauczycieli i trenerów i ojców dzieci, którymi się zajmujesz, ludzi, których powinnaś szanować; 
i ten pierwszy moment, kiedy zdajesz sobie sprawę, że patrzą na Ciebie w ten sposób, 
jest początkiem samo-świadomości, której nie będziesz umiała się pozbyć przez resztę 
swojego życia. Nawet, jeśli to nie jest nigdy coś powiedzianego wprost, to 
zasady cielesnego zachowania dla kobiet stają sie proste i jasne: kiedy pracownik 
szkoły karci Cię za to, że widać Ci kawałek brzucha spod bluzki, kiedy 
podniesiesz ręce do góry, albo kiedy powie Ci, że 
Twoje mimowolne noszenie dekoltu sprawia, że bogobojni mężczyźni się Tobą interesują, uczysz się, 
że Twoje ciało jest niebezpieczne i zawstydzające i że Twoim obowiązkiem jest, 
aby je odizolować w akceptowany przez wszystkich sposób. Uczysz się, że Twoje ciało 
jest tematem publicznych rozmów i że każdy jest uprawniony do tego, aby je ocenić
zaczynając od kolegi z klasy mówiącego, że w tych spodniach Twój tyłek jest wielki, 
kończąc na Kongresie US, zdominowanym przez mężczyzn, dyktującym kryterium, 
że gwałt musi podpadać pod jakieś prawo, aby można go było uważać za prawne przestępstwo. 
Być kobietą, i żyć w ciele kobiety, to trzymać się zestawu komicznie 
paradoksalnych standardów, które czynią Cię bez przerwy wątpiącą w siebie i sprawiają,
 że skaczesz przez miliony obręczy w pogoni za niemożliwą do osiągnięcia perfekcją.


Jakkolwiek feministyczny ten tekst mógłby się wydawać, jest on prawdziwy 
i chyba wszystkie się z tym zgodzimy.
Jesteśmy otoczeni przez niekończący się zastęp wymagań, do których musimy się dopasować, aby nie być odludkami ani nie być uważanymi za gorsze. Społeczeństwo i otoczenie cały czas na nas napierają, ludzie, telewizja, internet, te wszystkie reklamy, które powtarzają, że musimy kupić to, aby być piękne, 
i tamto, aby być idealne, że wtedy faceci będą sie za nami oglądać,
 że będziemy nareszcie czuły się dobrze itp itd.
Kobieta powinna być piękna, zadbana, miła, bezproblemowa, a najlepiej jeszcze 
cierpliwa, pobłażliwa, lubiąca gotować i sprzątać.
Gonimy ciągle za jakimś schematem ideału, który jest poza ludzkim zasięgiem Nie ma na świecie perfekcyjnego człowieka i "jeszcze się taki nie urodził, co by wszystkim dogodził".
Notkę zakończę filmikiem, który gorąco polecam wszystkim!!!
(Jego tytuł jest nieadekwatny, ale sam filmik pokazuje nam, jaki kit wciskają nam media 
kreujące absurdalne "ideały piękna".)

7 komentarzy:

  1. Bardzo fajny wpis. Mnie najbardziej denerwuje iz wymagane jest ode mnie ze bede matka zona..sprzatajaca,gotujaca itd.Chyba musze byc jakas nienormalna skoro nie spelniam tych wymagan.. Nasuwa mi sie pytanie dlaczego kobieta nie moze byc wola? Czy wolnosc oznacza urodzenie sie mezczyzna?,w koncu jemu wszystko wolno.. moze zachowywac sie jak swinia i nic nie robic caly dzien...przeciez do prac domowych ma zone.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mimo upływających stuleci kobiety dalej są traktowane i postrzegane inaczej niż mężczyźni :/ jeżeli to się zmieni to pewnie dopiero za parę kolejnych setek lat

      Usuń
  2. Ja też strasznie odczuwam presję otoczenia. Mam robić to, czego inni ode mnie wymagają. Straszne! I kobieta jest sto razy bardziej oceniana po wyglądzie niż mężczyźni.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Fakt. "Brzydkie" dziewczyny są częściej obgadywane i wyśmiewane niż "brzydcy" chłopacy.

      Usuń
  3. Ja już chyba nie czuję tak presji otoczenia... Myślę o sobie w rodzaju nijakim i nie mam zbyt wielu problemów.

    OdpowiedzUsuń
  4. Ja osobiście mam wyrąbane (nie bd przeklinać, nie wypada) na to co ktoś o mnie powie, pomyśli. Presja? Hmm miałam ją kiedyś, ale teraz najważniejsze dla mnie jest to czy ja się sobie podobam itp. I często się zastanawiam, czemu kobiety są tak oceniane, a mężczyźni nie? I niech mi ktoś powie, że kobiety są na równi z mężczyznami.

    OdpowiedzUsuń

Doceniam każdy komentarz. :) Proszę tylko bez zbędnego SPAMu!!!